Pelgrimsweg Beyenburg Wermelskirchen

⇐ vorige etappe                                                                                    volgende etappe ⇒

Na een pauze van ruim vijf jaar is de tijd aangebroken om de laatste trajecten van de Jakobsweg naar Keulen te lopen. Het feit dat je van Oldenzaal naar Mainz bent gelopen wordt pas waarheid, wanneer dit stuk van de pelgrimsweg is bedwongen. Het excuus dat je de kilometers noordelijk in het Sauerland wel gemaakt hebt, blijft een zwak argument want dat traject ligt niet op de directe route. 

Mijn gedachten waren dat deze drie wandeletappes op de grens van het grootstedelijke Ruhrgebied en het Bergischeland niet de meest belangwekkende touren konden zijn. 

Door de lange reistijd vanuit Twente zijn de wandelingen niet in dagetappes vanuit huis te doen. Waar ga je overnachten als er geen geschikte kampeerplekken langs de route zijn? Het wandelen is voor mij een hobby, het moet wel betaalbaar blijven. Kostbare verblijfplaatsen op rij-afstand zijn er in overvloed in deze omgeving. Betaalbare accommodaties geschikt voor de bezwete pelgrimwandelaar langs of op loopafstand van de route zijn schaars. Dit alles maakte dat deze tocht niet boven op mijn prioriteiten lijst eindigde. 

De voorbereidingen op de landkaart en de weinige reacties op het internet van deze tochten maken dat ik geen hoge verwachtingen had van deze trip in termen van natuur, stilte en rust. Hoe anders is de werkelijkheid. Voor avonturiers zijn er voldoende slaapplekken in de schuilhutten die je onderweg vindt. Natuurlijk wildkamperen mag niet, maar wordt met de voorzieningen die er zijn, wel mogelijk voor de pelgrims. Dus als het lowbudget moet, dan kan het. 

Water is er ook, in de vorm van rivieren en beken zelfs nu aan het einde van een abnormaal droge zomer. Drinkwater bronnen heb ik niet gezien, wel drink- en mineraalwater gekregen van de vrijwilliger brandweer. Dat was op dag een, waar de thermometer de 30 graden grens ruimschoots overschreed en de meegenomen dagvoorraad van 3 liter water onvoldoende was. De trajecten gelopen op 5, 6 en 7 september 2022. 

De afstand naar het startpunt van de tour Beyenburg is vanuit Twente ruim 150 km met een reistijd van 1,5 uur zonder files. Filevrij is het traject zelden. De trein vanuit Oldenzaal brengt me in de dubbele tijd naar Wuppertal hbf. Een van de hotels in de buurt van het station had een acceptabel bod voor de overnachting van zondag op maandag. Na een goed ontbijt,  start de dag eerst met de zweefbaan naar station Oberbarmen. Dan een bustour van ruim 20 minuten naar Beyendorf-mitte. Nu, sta ik op maandagmorgen om 10:30 uur bij het klooster Steinhaus Beyenburg. 

Het klooster ligt op de grens van Westfalen en het Rijnland boven de meanderende rivier, de Wupper. De plek is een dagmars per paard verwijderd van Dortmund en Keulen. Dat was de situatie in 1298 toen het klooster door de graven van Berg werd geschonken aan de kruisheren (kannuniken). Met de auto overbruggen we deze afstand nu binnen een uur. De snelheid van leven, beleven en meeleven is tegenwoordig zo hoog dat ik wandel of pelgrimeer om het tempo te vertragen. Je beleeft de wereld om je heen anders terwijl je loopt, je ruikt de natuur, kijkt door het oog van de camera, even geen nieuws en sociale media, dat alles werkt verfrissend voor lichaam en geest. Voor het opdoen van deze ervaringen hoef je geen wereldreis te maken, je kan starten bij je eigen voordeur.

De kloosterkerk is een coronatest locatie en wordt schoongemaakt, dat geeft mij de mogelijkheid om het interieur te bekijken. De pelgrimsweg naar Welmerskirchen start met een afdaling via de trappen aan de overkant van de kerk, naar Alt Beyenburg. Het dorp is een verzameling van een 24 tal historische panden aan de Wupper, die iets verderop met een stuwdam tegen wordt gehouden zodat er een meer, de Beyenburger Stausee, is ontstaan.

Over de brug loop je aan de overzijde langs gebouwen van de kanoclub tot de volgende brug. Daar gaat de pelgrimsweg als bergpad een 150 meter omhoog de helling op richting het gehucht Oberdahl. Dit is een moeilijk te passeren deel, de stormschade van de afgelopen jaren in het bos, is nog niet opgeruimd. Je klimt deels over de helling om omgevallen bomen re ontwijken. Bij  andere bomen kun je al bukkend een doorgang forceren. Over dit pad zijn de laatste tijd weinig mensen gekomen. Misschien is er een omleiding van kracht maar dan is die mij ontgaan. In elk geval is dit bergpad niet geschikt voor de niets vermoedende wandelaar.

Boven op het plateau verbreed het pad zich en kun je ongehinderd over de pelgrimsweg wandelen. Het landschap is afwisselend, het biedt mooie vergezichten en je passeert een aantal kleine dorpjes. Horeca is er niet tot de stad Remscheid/Lennep. Het historische centrum van Lennep is mooi om te zien. Het vervolg van het traject langs de B51 is dat allerminst. Vanuit het oude centrum is het paar km doorbijten. Je loopt langs een lange rij wachtende auto's. Je moet zelf lang wachten bij de oversteekplaatsen van drukke verkeersknooppunten die niet op voetgangers zijn afgesteld. Na het industriegebied kun je eindelijk rechts af via een grintweg de stilte in. 

De drukke stad vergeet je snel als je via Birgden richting de Eschbachstausee loopt. Je hebt hier mooie doorkijkjes op het meer. Je wandelt via de stuwmuur tot een parkeerterrein dat grenst aan de autosnelweg A1. De uitzichten over het stuwmeer op deze zomerdag zijn zo mooi dat ik nog een extra rondje hebt gemaakt over de andere oever. Daarna rechtsomkeer terug naar de parkeerplaats en dan de klim omhoog naar de Kenkhauserberg,. Het is een puist van 300 meter hoog waar je overheen moet, voor je afdaalt naar de eindbestemming Wermelskirchen. Daar biedt hotel Zum Schwanen, tegen betaling onderdak en een lekkere maaltijd voor de pelgrim.

De video van deze pelgrimswandeling staat hieronder.

 

Deze wandeling heb ik geplaatst op de website van komoot, hier kun je kaartinformatie en de track downloaden.