Hermannshöhen Etappe 5 van Dissen naar Halle

Al wandelend richting Bielefeld merk je niet dat de afstand vanaf mijn woonplaats Oldenzaal toch groter wordt. Pas bij het plannen van de dagwandeling zie je dat de reistijden langer worden. Een reistijd van ruim 2 uur is nodig om bij het startpunt in Dissen uit te komen. Bij het voorbereiden van deze wandeltocht waarin naast afstand nogal wat hoogte verschillen te overbruggen zijn is mij duidelijk dat er extra tijd ingeruimd moet worden dus vroeg uit de veren. Om 06:42 exact stopt op woensdag 2 juni 2022 de RB 61 in Oldenzaal en stap ik als enige passagier in. De rust is van korte duur, in Bad Bentheim stappen veel scholieren en studenten in. Vanaf dan zijn bijna alle zitplaatsen bezet als we ruim een uur later in Osnabrück aankomen verlaten bijna alle passagiers de trein. Een paar minuten over acht stopt de buslijn 467 naar Bad Rothenfelde/Dissen daar stap ik in. Toegang tot trein en bus geeft de 9 Euro ticket die deze hele maand nog geldig is, de auto blijft dus keurig thuis. Een halte voor het station stap ik om 10 voor negen uur uit in Dissen Krümpel. Tegenover de halte ligt het Frits Homannpark, dat aan de fontein te zien betere tijden gekend heeft. Frits Homann was een vlees en worstwaren en later margarine fabrikant die zijn stempel op Dissen heeft gedrukt. Een stoom aandrijfmotor staat nu nog als indrukwekkend monument in het park.

Na activering van de GPS gaat het door het stille stadje richting de Bergstrasse omhoog naar de televisietoren op de Steinegge. Het was zonnig op de reis maar hier is het fris en mistig het zicht zeer beperkt en de bergen onzichtbaar. Aan de voeten merk je dat het pad flink stijgt in het mistige bos zie je dat nauwelijks. De trappen bij de TV toren beklommen in de hoop dat het platform boven de mist uit zou steken, wat niet het geval was. 

Na de afdaling verder richting de Luisenturm en Borholzhausen onderweg passeren we de grens tussen Niedersachsen en NRW een paar oude grensstenen markeren de vroegere grens van de koninkrijken Hannover en Pruisen. De mist trekt geleidelijk op en geeft prachtige vergezichten op het omringende bergland. De zon zorgt voor stralenbundels in het bos, de optrekkende nevel verandert de boswereld in een sprookje. 

De lucht is stralend blauw als de Hermannsweg de Hollandskopf bereikt. Deze bergtop is een relict uit de koude oorlog. Op het plateau was een raketlanceer inrichting met radar- en afluisterpost van het Nederlandseleger. De militairen waren gestationeerd in Borholzhausen. Hoewel het hekwerk nog intact is staat er bij de ingang van het terrein een vredige windmolen. De rest van het gebied is nog afgesloten. Het pad volgt de geasfalteerdeweg tot de natuurparkeerplaats Luisenturm. Vanaf hier is het door het bos nog een paar honderd meter lopen tot de uitzichttoren. Gelukkig is het nu helder, het uitzicht is werkelijk fenomenaal. In noordwestelijke richting zie je de heuvelrug van het Teutenburgerwoud die in het noordoosten overgaat in het Weserbergland. Het Weserdal is herkenbaar, richting het zuidoosten is het Eggegebergte zichtbaar en zelfs contouren van de bergen in het Sauerland zijn te zien. Dit is een bijzonder hoogtepunt van deze wandeltocht. 

Bergaf gaat het verder door Borgholzhausen. Je loopt door het oude deel van de stad met een paar mooie vakwerkhuizen richting de Hessel een beek waar vroeger vlas werd verwerkt, in een boog gaat de Hermannsweg verder uit het dal omhoog, bergop naar de overblijfselen van de burcht Ravensberg. Historisch belangwekkend, de resten zelf zijn niet bijzonder indrukwekkend om te zien, het zicht vanaf het kasteel is wel mooi. 

Het laatste deel van deze dagtocht heeft nog een verrassing in petto. De Hermannsweg slingert langs de flanken van de Ravensberg waarna een afdaling volgt voor de doorsteek over de Hessel. Nu gaat het met een forse klim omhoog naar de kam van de Hesselberg voor de laatste klim. Een traject met hellingen tot 15%, er is een alternatief dat je sneller, zonder klim bij het eindpunt brengt. Het uitzicht vanaf de bergkam is perfect in beide richtingen. Net voor de top passeer je nog een oude radarpost nu omgebouwd tot zendmast.  

De laatste kilometers naar Halle gaan snel, je kruist de oude B 61 bij de Wertherstrasse,  voor een veilige oversteek loop je in een U-bocht. Nog een keer gaat het door het bos maar bij de kruising gaat het dit keer niet omhoog. De weg naar het station gaat door het centrum van Halle. 

De trein brengt je naar keus naar Osnabruck of Bielefeld. Ik kies voor de laatste plaats en de directe verbinding met de RB 61 terug naar Oldenzaal. In de bijna 2,5 uur durende treinreis heb je voldoende tijd om uit te rusten en terug te kijken op een mooie inspannende tocht met ruim 750 meter hoogteverschillen. Hou daar rekening mee als je deze tour gaat lopen.

Een video impressie van deze dagtocht staat hieronder.

Detailinformatie en download zoals de gpx track en kaarten ook in pdf kun je hier vinden.