Hermannshöhen Tecklenburg Bad Iburg, etappe 3

Prachtig weer op een mooie dag, dinsdag 10 mei 2022, een prima dag voor een wat langere wandeling. De blik is gericht op het oosten, een traject van de wandeling over de Hermannshöhen, dat is het wandeldoel van deze dag. Vanuit Oldenzaal is het startpunt Tecklenburg per trein RB61 tot Ibbenbüren en bus lijn 45 tot Tecklenburg-Stadt makkelijk bereikbaar. De auto blijft in Oldenzaal op het station staan,  een Niedersachsen ticket geeft toegang tot bus en trein vanaf Oldenzaal voor een prijs waar de auto niet voor rijdt.

De wandeling door Tecklenburg is geen onderdeel van de tocht. De historische bergstad is altijd een bezoekje waard, het stadje biedt verschillende leuke doorkijkjes. Zeker op een ochtend als deze, waar de dagjesmensen ontbreken heb je plaats even voor jezelf. Na het schieten van de plaatjes pak ik de Hermannsweg op bij Haus Marck een waterslot aan de voet van de berg. De molenvijvers worden nu als visvijvers gebruikt.

Het pad gaat omhoog richting Kleeberg en Lengericherberg. De tocht is een afwisseling van hellingbos en sappige weidevelden met mooie vergezichten. Zelfs de autosnelweg A1 lijkt opzettelijk als lint gedrapeerd te verdwijnen in het landschap als je het van een afstand bekijkt. Vanaf het viaduct waar de snelweg kruist volgt een fikse stijging bergop. De klim wordt beloond met een uitzicht op de steengroeve van de Kleeberg, die nu de meer tot de verbeelding sprekende naam Canyonblick heeft gekregen.

Gelukkig hersteld de natuur zich van de ingrepen die de mens nog steeds pleegt in dit prachtige landschap. De zee die hier ooit was heeft dikke kalklagen gevormd. Door de druk van het Afrikaanse continent tegen Europa is een breuklijn ontstaan. Dat was 120 miljoen jaren geleden, als gevolg daarvan zijn deze bergen gevormd. De kalksteen is aan het oppervlak gekomen en nu makkelijkte te winnen. Kalk is een waardevol bestanddeel van beton. Het bouwmateriaal is zo gewild, dat complete bergen zijn opgeofferd aan de vraag naar cement. In 100 jaar tijd heeft een 120 miljoen jaar oud landschap een volledige gedaante wisseling ondergaan. Helaas stopt het slopen nog niet. Ooit wordt het weer mooi zoals de canyon laat zien, tot dan moet we het doen met dit uitzicht.

Dykerhoff de firma die de kalk afgraaft doet dat nu in alle openheid en neemt ook initiatieven voor natuur herstel. Tot in de vorige eeuw was het zicht op de groeve onmogelijk en waren alle paden en boswegen afgesloten. Nu is er het uitzicht op de plateaus en zijn er voorzieningen voor de wandelaars. Daaronder de infopanelen die verklaren wat er gebeurt in dit sciencefiction achtige landschapsdecor. Het gebied is enorm uitgestrekt, het traject langs de groeve heeft een lengte van ongeveer 8 km. Rechts de groeve en links het hellingbos met daarin in het voorjaar de weelderige bloeiende daslook en raapsteel.

Bij de Alex-Schotte hut wordt het hoogstepunt van het Munsterland bereikt. Iets verderop zie je dat de dennenschorskever het uniforme sparrenbestand van het productiebos heeft vernietigd. Er is geen andere optie dan het kappen van de levensloze stammen. Gelukkig weten we dat een gemengde boom aanplant leidt tot een gezond bos. Er zit niets anders op dan geduld oefenen, tot de jonge scheuten uitgroeien tot volwassen bomen, dat vergt jaren. In het gekapte woud heeft de wind vrijspel. Door de hevige stormen van de afgelopen jaren sneuvelen ook de nodige volwassen bomen die niet neer tegengehouden worden door de spar. Voor veel bossen is de uitkomst niet rooskleurig. In de afdaling op de Hermannsweg, na passage van het hoogstepunt op de route, zie je het resultaat. Dit beeld is helaas uniform in veel Duitse bosbestanden.

Verderop in de buurt van Lienen, bij de berghut Malepartus, is men nog druk bezig om de paden vrij te maken, na de ravage die de februari storm in 2022 heeft aangericht. De Hermannsweg is afgesloten en je moet een paar km omlopen voor een veilige doortocht naar Bad Iburg. Je ziet het, een wandeling over de Hermannshöhen is niet alleen een reeks van hoogstepunten, de realiteit is anders, dat maakt de wandeltocht ook boeiend. Het pad gaat net als leven zelf niet alleen over rozen. Toch is het ondanks de misschien wat negatieve inkleuring een mooi wandeltraject met prachtige uitzichten.

Hier een blik op de Dorenberg in de richting van Bad Iburg. De 10 minuten durende video van deze dagtrip geeft je een beter beeld van dit traject dan ik in teksten onder woorden kan brengen. De link naar de video staat onder dit bericht. Bij aankomst in bad Iburg, ruim een uur later dan geplande 18:00 uur, blijkt dat de terugreis wat lastig is. In plaats van de directe route naar Osnabruck geeft de reisplanner het eenduidige advies om de bus te nemen die de andere kant opgaat. De bus brengt me naar het station in Dissen, waar blijkt dat de trein niet op de ietwat verlate bus wacht. Na een wachttijd van bijna een uur komt de volgende boemel. Die brengt me naar Osnabruck waar geen aansluiting is op de RB 61 naar Hengelo. Kortom met de laatste trein kom ik toch nog thuis.

 

Moe en voldaan na een prachtige wandeltocht, eentje die aan te raden is voor eenieder die een fikse wandeltocht met behoorlijke hoogteverschillen niet schuwt.

Als gebruikelijk vindt je hieronder de link naar de website van komoot waarop het gelopen traject staat. De trail van de route kun je downloaden. Hier staan ook meer foto's. Dus klik eens op de koppeling.