Rheinsteig etappe 13, Kestert St. Goarshausen

Na al het moois dat de vorige etappes hebben geboden, denk je bij elke volgende etappe dat het een herhaling van zetten wordt. Het kan niet beter, boeiender, mooier of welke superlatieven je ook bedenkt. De tocht van vandaag toont de Rijn en het Middenrijndal vanuit weer andere perspectieven. Bij het vertrek vanaf het station in Kestert is het op deze maandagmorgen 13 september 2021 nog vochtig en mistig en het uitzicht beperkt. 

Naarmate je hoger komt wordt de mist dunner en het zicht beter. Het landschap is hierboven Kestert open en wijder, je loopt door sappige weidevelden. Dit hebben we op eerdere trajecten nauwelijks gezien. Het plaatje heeft wel wat weg van alpenweiden, dat beeld blijft niet. Direct na het dorp Ober Kestert worden de hellingen steil en het pad smaller op weg naar de kloof van de Pulsbach.

De Rheinsteig wordt een smal pad. De Pulsbach begint als een waterval. Het is onvoorstelbaar dat een kleine waterstroom de rotsen zo uit kan slijten. Het smalle pad slingert over de helling en laat weinig ruimte voor de wandelaar. Rechts van het pad zijn diepe afgronden, hier is het zaak om alert te blijven. Waarschijnlijk vangen de bomen je wel op bij een misstap, maar het lijkt me geen prettige ervaring. 

De steile hellingen, het smalle pad, het voortdurende op en af lijkt op een hooggebergte tour. In de buurt van Ehrental komt de Rijn weer in zicht. Hier op de top stond vroeger het hoofdkwartier van een mijnbouwbedrijf. Metaal ertsen als zilver, zink en lood werden al in de Romeinsetijd uit de mijnen gehaald. De groeve Gute Hoffnung is pas in 1961 gesloten. 

  

Het gewonnen erts werd aan de overkant van Rijn verwerkt en getransporteerd via een mijngang onder de rivier. De ingangen van de ertsmijnen zijn afgeschermd de informatie panelen geven de wandelaar meer inzicht in de rijke mijnbouw geschiedenis van dit gebied.

Het plateau verbreed zich, van het industriële verleden is voor de leek voor de leek weinig zichtbaar. In tegendeel het lijkt op een ongerept landschap met schuilhutten op mooie plekken en vaak prachtige uitzichten.

Een korte omweg brengt me bij de schuilhut Rheinblick, een plek waar het fototoestel aan het werk gaat. Nu volgt een scherpe afdaling over het pad met veel haarspeldbochten naar Welmich. Maak ook hier een korte omweg naar de Rijn, voor een lunch aan de oever. Wel een lunch die jezelf klaar moet maken want het dorp heeft geen horeca gelegenheid. De kade heb ik op deze prachtige dag volledig voor eigen gebruik. Na de lunch de voeten een extra rustpauze gegund, relaxen op een bijzondere plek langs de Rijn.

Uitgerust gaat het vanuit Welmich verder, met een beklimming van de helling naar burcht Maus. De poorten van dit kasteel blijven voor bezoekers gesloten. Het complex is in particuliere handen en opgeknapt nadat het rijp was voor de sloop. Nu is het een monument in het midden Rijndal. Het kasteel is opgenomen in de werelderfgoedlijst van Unesco. Op een platform boven het kasteel is deze foto genomen. Je ziet de strategische ligging, onder bedreigingen van kanonkogels was het voor de slotheren niet moeilijk om tol te heffen van het transport over water. 

Het pad slingert verder op hoogte langs de rand van de heuvels, net voor de afdaling naar St Goarshausen wordt je nog een keer getrakteerd op een prachtig uitzicht. Bij de schuilhut Nochturm kun je kiezen voor de alpine afdaling met ladders naar het station of over een wandelpad dar ook snel bergafwaarts gaat. Met een rondje langs de Rijnkade in afwachting van de trein wordt deze boeiende en afwisselende etappe afgesloten.