Rheinsteig etappe 12, Kamp-Bornhofen Kestert

Een wandeling langs twee kastelen waar, volgens historische verhalen, een broedertwist heeft plaatsgevonden. Rond half tien start deze tocht met een korte trip door een nat, stil en daardoor minder aantrekkelijk Kamp-Bornhofen. Een plaats waar rond het station geen kop koffie te koop is op deze vrijdagmorgen 10 september 2021. Het enthousiasme voor de wandeling op de Rheinsteig is, ook nu het nat is, niet minder. Vandaag is het oppassen, de ondergrond is glad en je voeten glijden makkelijk weg. De klim omhoog is ook zonder de cafeïneprikkel goed te doen.

Het is alweer een jaar geleden sinds de elfde etappe hier eindigde. Een jaar waarin de coronapandemie de overhand had en de meeste wandelingen zich beperkten tot de directe omgeving van huis en haard. In de trein vanochtend weinig passagiers, wel controle op mondkap en QR code, een nieuwe ervaring. Boven aangekomen bij de Wanderhutte am Rheinsteig een eerste pauze ingelast. Het gewicht van de rugtas moet wat beter verdeeld worden, de riemen aangetrokken om de schouders te ontlasten en koffie gezet want zonder bevalt niet.

Vol goede moed gaat het verder, over hellingen begroeid met corsicaanse dennen en knoestige eiken. Sneller dan gedacht went het lichaam aan het ritme van de wandeling en het gewicht van de rugzak, alles voelt weer als natuurlijk. Het tempo wisselt, afgedwongen door de hoogteverschillen van het pad en de tijd die ik neem om te fotograferen. Thuis is de snelheid meestal een km of vijf per uur, hier is het de helft. Ik neem dan ook ruim de tijd, voor mij is de Rheinsteig geen sportieve prestatieloop, maar een ontspannen tour. Hou rekening met het trage tempo als jezelf een dergelijke tocht maakt.

Op weg naar burcht Sterrenberg een kasteel, nu hotel dat ruim 1000 jaar oud is en vandaar bergaf, via een trap en bergop schuilend voor de regen in een bos, naar hotel burcht Liebenstein. Het huis van zijn vijandige broer. Beide kastelen zijn Unesco wereld erfgoed en strategisch gelegen op een heuvel boven een bocht van de Rijn.

De buien worden heviger en alles wat afgedekt kan worden is afgedekt. Het plastic voorkomt dat je van buitenaf nat wordt, maar van binnenuit is een ander verhaal. Transpiratie is niet te voorkomen. Gelukkig is het hotel Burg Liebenstein open. Een mooie plek om een hevige onweersbui te ontwijken. Men is hier bijzonder gastvrij, ze ontvangen ook in Coronatijd een doordrenkte gast. Het uitzicht krijg je gratis bij een drankje.

Zodra het droog is pak ik de de rugzak op en gaat het verder bergop. Even later opnieuw een bui, weer met hevige regen. Het bladerdak en de bomen wijken niet maar bieden ook geen bescherming, het water loopt in stralen naar beneden en in mijn nek. Een paraplu helpt niet, ze blijft hangen in de takken. Pas in de buurt van het gehucht Lykershausen wijken de bossen. Het pad wordt een grintweg, in een schuilhut kan ik mezelf en het plastic ordenen het wordt even droog en het humeur verbeterd. Lykershausen is een van de weinige dorpen waar de Rheinsteig doorloopt.

De lucht trekt hier opnieuw samen en het wordt donker. Nu doet de kleine paraplu wel wonderen. Het ding houdt de regen weg van je hoofd, nek en rugzak. In het dorp druppelt het nog wat na, de eerste opklaringen komen in beeld. Lykershausen een dorp zonder kroeg of winkel, ook de kerk zit op slot.

De tocht gaat verder slingerend over de Rijnbergen die hier karig zijn begroeid en weinig ruimte bieden op de hellingen die steil aflopen naar de rivier. De regenkleding kan weer in de rugzak. Tijd voor een beker soep, die moet je wel zelfbereiden, en al komt die uit een pakje, het smaakt op deze plek beter dan menig culinair gerecht.

Deze picknicktafel op de Meisenkopf met panoramaview is een van de vele hoogtepunten vandaag. Ook bij regen is de Rheinsteig mooi, wat volgt, is een korte afdeling en een  klim naar de Laubornerkopf, hierna gaat het pad bergaf naar het treinstation in Kestert.

Hieronder meer foto's en de details van de wandeletappe.