E11; Weserberglandweg van Hessisch Oldendorf naar Süntelturm (Hameln)
⏪ Terug naar vorige Etappe ⏩ Naar volgende etappe
De derde dag van deze wandelweek over de E11, start gemoedelijk met een uitgebreid ontbijt in de keuken van kanoclub in Rinteln. Op deze unieke kampeerplek voor wandelaars mocht ik voor een paar duiten de tent opzetten waarbij ik heb genoten van dit fantastische uitzicht op de Weser.
Terwijl mijn gastheer het ontbijt klaarmaakt, kan ik in alle rust de tent afbreken, de rugzak inpakken en gereed maken voor vertrek. Vandaag staat de etappe door het natuurreservaat "Hohenstein" op het programma. Hier liggen indrukwekkende rotsformaties (klippen) die bijna loodrecht uit het Weserdal omhoog rijzen.
Gezelligheid kent geen tijd. Dat geldt ook voor het ontbijt dat loopt uit, met als gevolg dat bij aankomst op het station, de trein voor mijn neus vertrekt. Dat betekent een uurtje wachten. Dus eerst maar wat inkopen gedaan voor de lunch en een voorraad vers fruit meegenomen. Heerlijk voor onderweg maar wel een kg extra in de rugzak. In de trein merk je niks van het extra gewicht. Maar aangekomen in Hessisch Oldendorf is dat anders, het loopt zwaar vandaag. De zon staat hoger aan de hemel dan gedacht. Ook is de temperatuur fors hoger dan voorspeld. De eerste klanten zoeken in de schaduw verkoeling bij de ijsbar met grote slagroom coupes.
Dat is aan mij niet besteed, volg braaf het wandelpad naar het Rohdental wel een rechts van de hoofdweg L434. Dit pad loopt parallel aan die van gistermiddag, toch geeft dit weer een andere blik op het landschap. De afstand tot het begin van de klim bij het gehucht Segelhorst is maar 5 km. Deze 5 km voelt in de brandende zon veel langer en zwaarder aan, dan een soortgelijk traject gisteren. Boven en noordelijk van de Weser bergen hangen donkere wolken, het weerbericht meldt ook kans op regen en onweer vooral in het Noorden van Duitsland. Een buitje is best welkom de paden zijn kurkdroog en stoffig. Het lijkt erop dat de Weserbergen vandaag als weer grens functioneren.
Na ruim anderhalf uur zit de toegangsweg erop en kan de klim beginnen.Gestaag gaat het vanaf nu, bergop en al snel loop ik in de schaduw van de bomen. De combinatie van het benauwde weer en het gewicht van de rugzak drukt het tempo. Zie me genoodzaakt om wat extra pauzes in te lassen. Day alles onder het motto, het wandelen moet leuk blijven, de tocht over de E 11 is geen prestatieslag. De vanochtend gekochte kersen smaken uitstekend de extra ingelaste pauzes zijn geen straf.
Banken en rustplaatsen zijn er op dit traject in overvloed en het uitzicht verveeld absoluut niet. Het wordt alleen maar boeiender, de bulten worden ook hoger. De bewegwijzering is goed, maar niet altijd consequent doorgevoerd. De vertrouwde Garmin wandelnavigatie bewijst hier toch zijn dienst, ook al leiden er meerdere wegen naar de Süntelturm er is maar een E11 die hier Weserberg-landweg heet!
Deze E11, volgt de weg over de bergkam, wandelen over dit traject is in die zin eenvoudig dat je telkens het pad kiest dat stijgt tot de top inzicht is. Zo kom je als vanzelf uit, bij de rotsformatie Hohenstein hier tref je meer soort- en lotgenoten. Toch is het aantal bezoekers beperkt.
Dat het hier niet drukker is met toeristen is te danken aan feit dat je vanaf de parkeerplaats die het dichtste bij is, nog een tweetal km's moet lopen naar de Baxmann Baude. Dat is een kiosk in het bos, aan de voet van de Hohenstein, die alleen in het weekend en zelfs dan nog beperkt, geopend is. Vandaar is het nog een flinke klim, bijna 300 meter redelijk steil omhoog. Het pad heeft of delen een hellinghoek van meer dan 25% op andere stukken gaat het met trappen, omhoog naar de kam. Deze drempels zijn voldoende om al te luidruchtig bezoek te weren. De E 11 wandelaar kan dus redelijk ongestoord van al dit moois genieten.
De verdere tocht over de kam vanaf de Hohenstein over de Deister naar de Süntelturm, biedt je niet alleen mooie uitzichten. Ze leidt je ook langs plaatsen die wat minder aangenaam zijn, zoals de plek waar de kinderen Panitz in 1871 om het leven zijn gekomen, terwijl ze naar hun moeder op zoek waren. Een waar gebeurt verhaal, geen sprookje helaas, maar een tragedie.
Door alle belangwekkende zaken die je onderweg ziet, verstrijkt de tijd wat sneller dan gedacht. Om exact vijf uur bereik ik de Sünteltürm. De uitbaatsters van de kiosk zijn nog aan het afruimen en ondanks het overschrijden van de sluitingstijd, tappen ze voor mij als laatste gast van de dag, nog een heerlijk koel biertje.
Van hier is het nog 3 uur lopen naar de camping in Hamelen. Vraag hen, of er vanaf het dorp Welliehausen in het dal, nog een bus vertrekt richting Hamelen. De reactie de laatste bus daar vertrekt om zes uur en die haal je niet. De dames hebben een beter voorstel, ze bieden me voor een extra biertje, een lift aan naar het station in Bad Münder. Dat aanbod sla ik op deze broeierige dag niet af. Dus sta ik na een korte tocht als gast in een landrover, over de normaal voor autoverkeer afgesloten wegen door het bos, op het station.
De trein zet me om zeven uur af in Hamelen. Nu is het nog een uurtje lopen door de stad, naar de camping op aan de Weser. Op de oever in het zicht van de campers is hier voldoende ruimte voor de kleine tent van deze wandelaar. Dat ik vandaag een 10 tal km's van de E 11 als niet gelopen moet afschrijven, vergeef ik mezelf. Het gemis wordt meer dan eens vergoed door de extra km's van de pleisterplaatsen naar de E 11.
Helaas dringt hier anders dan in Rinteln het rumoer van de stad door tot op de camping. Het belooft geen rustige nacht te worden. De camping is voorzien van alle luxe die deze wandelaar niet ambieert, maar voor een nacht wel accepteert. Het camping restaurant serveert mij op de late avond, nog een bord spaghetti, ook uitzonderlijk voor dit gebied waar de keukens normaal om 8 uur 's avonds dicht zijn.
Het foto album van deze trip vindt je hier.
De derde dag van deze wandelweek over de E11, start gemoedelijk met een uitgebreid ontbijt in de keuken van kanoclub in Rinteln. Op deze unieke kampeerplek voor wandelaars mocht ik voor een paar duiten de tent opzetten waarbij ik heb genoten van dit fantastische uitzicht op de Weser.
Terwijl mijn gastheer het ontbijt klaarmaakt, kan ik in alle rust de tent afbreken, de rugzak inpakken en gereed maken voor vertrek. Vandaag staat de etappe door het natuurreservaat "Hohenstein" op het programma. Hier liggen indrukwekkende rotsformaties (klippen) die bijna loodrecht uit het Weserdal omhoog rijzen.
 |
| Ontbijt bij de kanoclub |
Gezelligheid kent geen tijd. Dat geldt ook voor het ontbijt dat loopt uit, met als gevolg dat bij aankomst op het station, de trein voor mijn neus vertrekt. Dat betekent een uurtje wachten. Dus eerst maar wat inkopen gedaan voor de lunch en een voorraad vers fruit meegenomen. Heerlijk voor onderweg maar wel een kg extra in de rugzak. In de trein merk je niks van het extra gewicht. Maar aangekomen in Hessisch Oldendorf is dat anders, het loopt zwaar vandaag. De zon staat hoger aan de hemel dan gedacht. Ook is de temperatuur fors hoger dan voorspeld. De eerste klanten zoeken in de schaduw verkoeling bij de ijsbar met grote slagroom coupes.
 |
| Hessisch Oldendorf |
Dat is aan mij niet besteed, volg braaf het wandelpad naar het Rohdental wel een rechts van de hoofdweg L434. Dit pad loopt parallel aan die van gistermiddag, toch geeft dit weer een andere blik op het landschap. De afstand tot het begin van de klim bij het gehucht Segelhorst is maar 5 km. Deze 5 km voelt in de brandende zon veel langer en zwaarder aan, dan een soortgelijk traject gisteren. Boven en noordelijk van de Weser bergen hangen donkere wolken, het weerbericht meldt ook kans op regen en onweer vooral in het Noorden van Duitsland. Een buitje is best welkom de paden zijn kurkdroog en stoffig. Het lijkt erop dat de Weserbergen vandaag als weer grens functioneren.
 |
| Zicht op Rohdental |
Na ruim anderhalf uur zit de toegangsweg erop en kan de klim beginnen.Gestaag gaat het vanaf nu, bergop en al snel loop ik in de schaduw van de bomen. De combinatie van het benauwde weer en het gewicht van de rugzak drukt het tempo. Zie me genoodzaakt om wat extra pauzes in te lassen. Day alles onder het motto, het wandelen moet leuk blijven, de tocht over de E 11 is geen prestatieslag. De vanochtend gekochte kersen smaken uitstekend de extra ingelaste pauzes zijn geen straf.
Banken en rustplaatsen zijn er op dit traject in overvloed en het uitzicht verveeld absoluut niet. Het wordt alleen maar boeiender, de bulten worden ook hoger. De bewegwijzering is goed, maar niet altijd consequent doorgevoerd. De vertrouwde Garmin wandelnavigatie bewijst hier toch zijn dienst, ook al leiden er meerdere wegen naar de Süntelturm er is maar een E11 die hier Weserberg-landweg heet!
Deze E11, volgt de weg over de bergkam, wandelen over dit traject is in die zin eenvoudig dat je telkens het pad kiest dat stijgt tot de top inzicht is. Zo kom je als vanzelf uit, bij de rotsformatie Hohenstein hier tref je meer soort- en lotgenoten. Toch is het aantal bezoekers beperkt.
 |
| Hohenstein |
Dat het hier niet drukker is met toeristen is te danken aan feit dat je vanaf de parkeerplaats die het dichtste bij is, nog een tweetal km's moet lopen naar de Baxmann Baude. Dat is een kiosk in het bos, aan de voet van de Hohenstein, die alleen in het weekend en zelfs dan nog beperkt, geopend is. Vandaar is het nog een flinke klim, bijna 300 meter redelijk steil omhoog. Het pad heeft of delen een hellinghoek van meer dan 25% op andere stukken gaat het met trappen, omhoog naar de kam. Deze drempels zijn voldoende om al te luidruchtig bezoek te weren. De E 11 wandelaar kan dus redelijk ongestoord van al dit moois genieten.
 |
| NSG Hohenstein |
 |
| Weserberg kamm |
Door alle belangwekkende zaken die je onderweg ziet, verstrijkt de tijd wat sneller dan gedacht. Om exact vijf uur bereik ik de Sünteltürm. De uitbaatsters van de kiosk zijn nog aan het afruimen en ondanks het overschrijden van de sluitingstijd, tappen ze voor mij als laatste gast van de dag, nog een heerlijk koel biertje.
 |
| Deister Sünteltürm |
Van hier is het nog 3 uur lopen naar de camping in Hamelen. Vraag hen, of er vanaf het dorp Welliehausen in het dal, nog een bus vertrekt richting Hamelen. De reactie de laatste bus daar vertrekt om zes uur en die haal je niet. De dames hebben een beter voorstel, ze bieden me voor een extra biertje, een lift aan naar het station in Bad Münder. Dat aanbod sla ik op deze broeierige dag niet af. Dus sta ik na een korte tocht als gast in een landrover, over de normaal voor autoverkeer afgesloten wegen door het bos, op het station.
 |
| Bad Münder Bhf |
De trein zet me om zeven uur af in Hamelen. Nu is het nog een uurtje lopen door de stad, naar de camping op aan de Weser. Op de oever in het zicht van de campers is hier voldoende ruimte voor de kleine tent van deze wandelaar. Dat ik vandaag een 10 tal km's van de E 11 als niet gelopen moet afschrijven, vergeef ik mezelf. Het gemis wordt meer dan eens vergoed door de extra km's van de pleisterplaatsen naar de E 11.
 |
| Hameln Bhf |
 |
| Stadt Camping Hameln Weser |
Het foto album van deze trip vindt je hier.
Reacties
Een reactie posten
Je reacties zijn welkom, laat wel een emailadres achter zodat ik contact met je op kan nemen als dat nodig is.
Groet
Dolf