Dag wandeling 25 km door Het Witte Veen en de Luentener Fisch Teiche 30 juni 2015

Het voordeel van de grensstreek is dat er gebieden bewaard zijn gebleven die op andere plekken in Nederland allang een prooi waren geweest voor projectontwikkelaars. 

Zo ligt er ten zuiden van Enschede in Buurse, land dat meer dan een eeuw lang alleen bestemt was als jachtgebied of herstellingsoord voor gefortuneerden die er toegang kregen op uitnodiging van de van Heeks. 
Met wat geduld zie je de nodige vogels en klein wild.

Deze dagwandeling van circa 25 km is bij uitstek een (foto) safari in het thuisland.

Het feit dat we in Twente zoveel nu toegankelijke en uitgestrekte natuurgebieden hebben is een rijke erfenis van het verleden waar we zuinig mee om moeten springen. De wandeling van vandaag doorkruist aan beide zijden een paar van die juwelen. Je kunt er over twisten of Flamingo's nu wel of niet thuis horen in Twente. Feit is dat ze er nu zijn en dat geldt voor veel dieren die de combinatie van deze natte estuaria met de bossen en heidevelden zoeken.

De wandeling start in Buurse, daar wordt de auto geparkeerd bij de kerk, ook bij het sportveld dat aan de route ligt zijn voldoende parkeerplaatsen.

Vanuit Buurse gaat het eerst door het Witte Veen richting Erve Het Markslag. Een oude boerderij die stamt vanaf het begin van de 17e eeuw. In die tijd moeten de mensen op dit erf zeer geïsoleerd hebben geleefd. 

Hoewel, even verderop bij de Harmőlle is uit bodemonderzoek gebleken dat dit gebied al in de late bronstijd zo rond de achtste eeuw voor het begin van onze jaartelling werd bewoond. Mogelijk was Twente minder afgesloten dan we nu denken. We denken vaak vanuit de bereikbaarheid vanuit het Westen en vergeten dan dat het vanuit het (Noord) Oosten over de zandruggen mogelijk veel toegankelijker is geweest.

De vele sagen en legendes die in Twente tot een eeuw geleden mondeling werden overgedragen, zijn dan ook van Germaanse oorsprong. Als je hier zo rondloopt kun je wel een voorstelling maken van het gevoel dat Cato Elderink heeft ervaren toen ze het volgende schreef:

Daankboar gedènkend 't gelukkig aleer,

Lang, lang, eleen,

Heur ik de stemmen, dee 'k leef har hier weer.

Lang, och zoo lang is 't eleen.

Jammer dat sommige kostbare monumenten zoals deze op het Harmőlle zo slecht worden onderhouden. Even verderop in het Zendvelderveld daar waar de bossen wijken tref je dit niets zeggende beekdal aan.

Het is, dat dit bord je wegwijs maakt. Anders had niemand het (meer) geweten, dat hier een urnenveld ligt.

Verderop zit een haas gebiologeerd te kijken naar iets waar wij het bestaan niet vermoeden.

Nog een paar honderd meter, dan passeren we de grens en komen we in het natuurreservaat de Luentener Fisch Teich alweer een gebied met veel watervogels. Vanaf een plateau heb je een mooi uitzicht op de waterplas.

Het licht wordt de bossen mooi gefilterd waardoor zelf een graspol fotogeniek wordt.

De wandeling gaat verder, door het bos en langs de grens richting de Haarmuehle een ooie plek voor een langere pauze.

Hier steken we de Buurserbeek weer over, staan subiet in Nederland en nemen nu de noordelijke route via de Galgenbult door het Witte Veen, hier kruizen we de Hessenweg.

Er is veel werk verricht, er zijn houten vlonders en bruggen aangelegd. Soms hebben die een lengte van honderden meters, dat allemaal om op deze wandeling droge voeten te houden, vaak lukt het maar niet altijd, dus goed schoeisel blijft op een dagtocht als deze een vereiste.

De dopheide begint nu het eind juni is te bloeien, toch heeft het gras op veel plaatsen de overhand.

Nog een keer steken we de Buurserbeek over en dan komen we terug op het uitgangspunt van deze wandeling. 

Mocht je deze wandeling te lang vinden dan is hij gemakkelijk in te korten tot twee etappes van elk 3 uur of circa 12 km natuurplezier, kijk maar naar de details hieronder.