Handelsweg van station Rheine naar station Bad Bentheim via Toddenweg of het Marskramerpad
De wandelroute Rheine - Bad Bentheim is een onderdeel van de Europawandelweg E 11. De route staat bekend onder verschillende namen zoals de Toddenweg, het Marskramerpad of de Handelsweg. In elk geval is het een oude post en voetgangerssnelweg. Oorspronkelijk het traject van de postkoetsen.
Het traject van de Handelsweg Osnabruck - Deventer is opgedeeld in verschillende etappes details vindt je op de officiële website van de Handelsweg. In Rheine kruist de Handelsweg de Hermannsweg waarvan eerder deze week enkele etappes zijn afgelegd.
Dit traject in de Oost - West richting gelopen maar je kan het natuurlijk ook omkeren de route is in beide richtingen uitgezet. De bewegwijzering is uitstekend. Volg de opschriften van het Toddenpad de T dus.
Ik heb ervoor gekozen om te starten in Bentheim omdat je daar bij het station makkelijk kunt parkeren en eenvoudig een kaartje kunt kopen vanuit de automaat op het station of zelfs in trein van de Westfalenbahn een service waar men in NL voorlopig niet aan kan tippen.
Nu de tegenwoordige trein verbinding Oldenzaal - Bentheim is hersteld is natuurlijk ook mogelijk om vanuit Oldenzaal de trein te nemen. De trein brengt je vanuit Bentheim in 15 minuten naar Rheine.
Reken voor de voettocht terug op circa 7 - 8 uur plan met kinderen een uurtje meer. Onderweg kom je behoudens start en aankomst, niet veel horeca tegen tenzij je de route verlaat, dus neem proviant en drinken mee. Vanuit Rheine volgt het Handelspad de linker Ems oever. Dat deze rivier niet altijd zo rustig is als vandaag blijkt uit de hoogwaterstanden op deze muur.
Op dit moment is er geen sprake van hoog water en we hoeven dan ook niet bang te zijn voor natte voeten.
Het wandelpad volgend komen we via de sportvelden van FC Eintracht Rheine aan in Bentlage. Met uitzicht op de salinen of zoutwin installaties. Onvoorstelbaar is de moeite die men zich vroeger moest getroosten om aan zout te komen. Tegenwoordig is keukenzout een onuitputtelijke grondstof.
De Bentlage klooster gebouwen zijn toegankelijk en delen daarvan worden gebruikt als museum.
We volgen op afstand de rivier de Ems tot de derde Emssluis. Passanten mogen die overigens zelf bedienen, maar je moet wel met 2 man man zijn om de zware sluisdeuren open te krijgen.
In de Ems liggen vistrappen zodat die zonder blokkade van de sluizen stroomopwaarts kunnen zwemmen.
Onder Salzbergen buigt de Toddenweg af in Westelijke richting het landschap krijgt een meer open karakter. Opvallend zijn de kersenbomen langs de openbare weg een beeld dat we in Nederland al lang niet meer kennen.
Verder gaat het richting het kasteel en landgoed Stovern, dit kasteel is niet voor publiek toegankelijk en wordt nog bewoond.
Dat er tussen in dit grensgebied tussen Duitsland en Nederland veel verbanden liggen is niet nieuw. Toch ook als grensbewoner ben je soms verrast hoe oud die banden zijn. Dat wat wij tegenwoordig zien als zelfstandige landen was een paar honderd jaar geleden veel minder vanzelfsprekend. De landadel had zo zijn eigen regels die waren grensoverschrijdend. Kijk maar eens naar dit opschrift.
De wandeling gaat verder door open landschap richting de bossen van Samerrrott.
De kastanjes bloeien volop hier een impressie.
Midden in het bos Samerrott kom je deze nu wat vervallen middeleeuwse brug tegen met gebeiteld wapen in de deksteen. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om te weten dat hier vast een tol betaald moest worden voor overgang van de postkoets.
Genoeg over cultuur ook de natuur heeft veel te bieden. In het bos treffen we weer zwammen aan.
Eenmaal uit het bos kruisen we de autoweg A31 en bereiken we het Vechtdal die we via een voetbrug oversteken.
In Suddendorf om je langs een middeleeuwse wachttoren, het bouwwerk zelf is niet zo bijzonder het gebruik wel, als variant op de Chinese muur.
Natuurlijk kom je onderweg niet altijd mooie dingen tegen, deze vervallen (steen?) fabriek maakt ook deel uit van het historisch erfgoed. Vervallen en rijp voor de sloop!
Bij de volgende kruising zie je de vijver op een plek waar men in het verleden waarschijnlijk de keileem heeft afgegraven.
Snel hierna wordt het pad smaller en volgt de beklimming naar Bad-Bentheim het landschap veranderd op een afstand van enkele honderden meter volledig van karakter. De ruwe zandsteen formaties geven de Bentheimerberg een grillig aanzien.
Hier moet je even uitkijken waar je loopt, de afgronden zijn niet afgeschermd.
Via een voetbrug over de Franzosen Schlucht een oude steen groeve waar onder meer het materiaal van de sokkel van het vrijheidsbeeld in New York is uitgegraven, wordt Bad Bentheim bereikt.
In Bad Bentheim kun je natuurlijk nog een tijdje blijven hangen er is genoeg te beleven maar vanuit Oldenzaal is deze buurgemeente zo dicht bij dat we daar door het jaar heen voldoende gelegenheid voor vinden. Het uitzicht is in elk jaargetijde boeiend.
Vanuit Bad Bentheim is het dan nog een korte wandeling langs het Kurpark naar het station waar de wagen weer wordt opgepakt.
Het traject van de Handelsweg Osnabruck - Deventer is opgedeeld in verschillende etappes details vindt je op de officiële website van de Handelsweg. In Rheine kruist de Handelsweg de Hermannsweg waarvan eerder deze week enkele etappes zijn afgelegd.
Dit traject in de Oost - West richting gelopen maar je kan het natuurlijk ook omkeren de route is in beide richtingen uitgezet. De bewegwijzering is uitstekend. Volg de opschriften van het Toddenpad de T dus.
Ik heb ervoor gekozen om te starten in Bentheim omdat je daar bij het station makkelijk kunt parkeren en eenvoudig een kaartje kunt kopen vanuit de automaat op het station of zelfs in trein van de Westfalenbahn een service waar men in NL voorlopig niet aan kan tippen.
Nu de tegenwoordige trein verbinding Oldenzaal - Bentheim is hersteld is natuurlijk ook mogelijk om vanuit Oldenzaal de trein te nemen. De trein brengt je vanuit Bentheim in 15 minuten naar Rheine.
Reken voor de voettocht terug op circa 7 - 8 uur plan met kinderen een uurtje meer. Onderweg kom je behoudens start en aankomst, niet veel horeca tegen tenzij je de route verlaat, dus neem proviant en drinken mee. Vanuit Rheine volgt het Handelspad de linker Ems oever. Dat deze rivier niet altijd zo rustig is als vandaag blijkt uit de hoogwaterstanden op deze muur.
Op dit moment is er geen sprake van hoog water en we hoeven dan ook niet bang te zijn voor natte voeten.
Het wandelpad volgend komen we via de sportvelden van FC Eintracht Rheine aan in Bentlage. Met uitzicht op de salinen of zoutwin installaties. Onvoorstelbaar is de moeite die men zich vroeger moest getroosten om aan zout te komen. Tegenwoordig is keukenzout een onuitputtelijke grondstof.
De Bentlage klooster gebouwen zijn toegankelijk en delen daarvan worden gebruikt als museum.
We volgen op afstand de rivier de Ems tot de derde Emssluis. Passanten mogen die overigens zelf bedienen, maar je moet wel met 2 man man zijn om de zware sluisdeuren open te krijgen.
In de Ems liggen vistrappen zodat die zonder blokkade van de sluizen stroomopwaarts kunnen zwemmen.
Onder Salzbergen buigt de Toddenweg af in Westelijke richting het landschap krijgt een meer open karakter. Opvallend zijn de kersenbomen langs de openbare weg een beeld dat we in Nederland al lang niet meer kennen.
Verder gaat het richting het kasteel en landgoed Stovern, dit kasteel is niet voor publiek toegankelijk en wordt nog bewoond.
Dat er tussen in dit grensgebied tussen Duitsland en Nederland veel verbanden liggen is niet nieuw. Toch ook als grensbewoner ben je soms verrast hoe oud die banden zijn. Dat wat wij tegenwoordig zien als zelfstandige landen was een paar honderd jaar geleden veel minder vanzelfsprekend. De landadel had zo zijn eigen regels die waren grensoverschrijdend. Kijk maar eens naar dit opschrift.
De wandeling gaat verder door open landschap richting de bossen van Samerrrott.
De kastanjes bloeien volop hier een impressie.
Midden in het bos Samerrott kom je deze nu wat vervallen middeleeuwse brug tegen met gebeiteld wapen in de deksteen. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om te weten dat hier vast een tol betaald moest worden voor overgang van de postkoets.
Genoeg over cultuur ook de natuur heeft veel te bieden. In het bos treffen we weer zwammen aan.
Eenmaal uit het bos kruisen we de autoweg A31 en bereiken we het Vechtdal die we via een voetbrug oversteken.
In Suddendorf om je langs een middeleeuwse wachttoren, het bouwwerk zelf is niet zo bijzonder het gebruik wel, als variant op de Chinese muur.
Natuurlijk kom je onderweg niet altijd mooie dingen tegen, deze vervallen (steen?) fabriek maakt ook deel uit van het historisch erfgoed. Vervallen en rijp voor de sloop!
Bij de volgende kruising zie je de vijver op een plek waar men in het verleden waarschijnlijk de keileem heeft afgegraven.
Snel hierna wordt het pad smaller en volgt de beklimming naar Bad-Bentheim het landschap veranderd op een afstand van enkele honderden meter volledig van karakter. De ruwe zandsteen formaties geven de Bentheimerberg een grillig aanzien.
Hier moet je even uitkijken waar je loopt, de afgronden zijn niet afgeschermd.
Via een voetbrug over de Franzosen Schlucht een oude steen groeve waar onder meer het materiaal van de sokkel van het vrijheidsbeeld in New York is uitgegraven, wordt Bad Bentheim bereikt.
In Bad Bentheim kun je natuurlijk nog een tijdje blijven hangen er is genoeg te beleven maar vanuit Oldenzaal is deze buurgemeente zo dicht bij dat we daar door het jaar heen voldoende gelegenheid voor vinden. Het uitzicht is in elk jaargetijde boeiend.
Vanuit Bad Bentheim is het dan nog een korte wandeling langs het Kurpark naar het station waar de wagen weer wordt opgepakt.
Reacties
Een reactie posten
Je reacties zijn welkom, laat wel een emailadres achter zodat ik contact met je op kan nemen als dat nodig is.
Groet
Dolf